– zbieractwo, świadome gromadzenie przedmiotów o ustalonym zakresie merytorycznym, topograficznym lub chronologicznym w celu tworzenia zbiorów, wystaw i pokazów. Najczęściej w formie amatorskiej jako hobby.
Encyklopedia Powszechna PWN definiuje kolekcjonerstwo jako zbieractwo, gromadzenie według określonych kryteriów dzieł sztuki, pamiątek historycznych, książek, archiwaliów, zabytków sztuki materialnej, przedmiotów rzadkich i ciekawych.
Początki kolekcjonerstwa sięgają starożytności (Egipt, Grecja, Rzym).
Nowożytne kolekcjonerstwo pojawiło się w Europie w okresie renesansu, głównie w związku z zainteresowaniami i mecenatem artystycznym panujących lub możnych rodów (np. Medyceusze we Florencji, Franciszek I we Francji).
Kolekcjonerstwo rozwinęło się w XVII i XVIII w. głownie jako tzw. kolekcje mieszane – gabinety sztuki i osobliwości. Wielkie kolekcje królewskie i książęce stały się podstawą wielu sławnych muzeów (Luwr, Ermitaż, Galeria Drezdeńska).
W Polsce do najstarszych kolekcji należały królewskie zbiory Jagiellonów, Wazów, Jana III Sobieskiego i Stanisława Augusta Poniatowskiego oraz licznych magnatów.
W XIX w. wraz ze zmianami polityczno-społecznymi kolekcjonerstwo rozwinęło się w środowisku bogatego mieszczaństwa, a w XX w. spopularyzowało wśród szerokich kręgów społeczeństwa, przy czym jest to kolekcjonerstwo wyspecjalizowane, prowadzone na mniejszą skalę, dotyczące np. grafiki, ceramiki, numizmatyki, filatelistyki itp. Obecnie największymi ośrodkami kolekcjonerstwa są muzea.
|